Andreas Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Gallicie, Lodomerie, Cwmanie Bulgarieque Rex omnibus Christi fidelibus presentem paginam inspecturis salutem in omnium saluatore. Ad vniuersorum tam presencium quam futurorum noticiam harum serie volumus peruenire; quod cum nos Deo propicio solium et gubernaculum Regni Hungarie iure et ordine geniture adepti fuissemus, ac connocata Regni nostri potencia exercitum generalem contra Ducem Austrie, nostrum ac tocius Regni nostri capitalem inimicum mouissemus, et ad propulsandam nostram et tocius Regni nostri iniuriam Regnum Austrie adijssemus, ibique Dei clemencia nobis et nostris omnia successissent prospere; demum cum ipso Duce Austrie iuxta nostrum propositum et ad uotum pace reformata ad ciuitatem Posoniensam uenissemus; Petrus et Farcasius filij Andree de Ougya, ac Andreas filius Andree, iobagiones Castri nostri Posoniensis ad nostram accedentes presenciam exibuerunt nobis priuilegium domini Ladizlai incliti Regis Hungarie, karissimi fratris nostri patruelis felicis recordacionis, petentes a nobis cum instancia, ut ipsum ratificare, approbare, et nostro dignaremur de benignitate Regia priuilegio confirmare. Cuius quidem priuilegij tenor talis est:
Ladizlaus Dei gr. Hungarie stb. Rex stb. (következik IV. László király 1275-ki adománylevele, mint gyüjteményünk IX. vagyis a második folyam IV. kötetében. 113. l.)
Nos itaque peticionibus Petri, Farcasij as Andree predictorum iustis, legitimis et modestys fauorabiliter inclinati, coguoscentesque peticiones ipsorum fore iustas et condignas, predictum priuilegium domini Ladizlai Regis karissimi fratris nostri patruelis, non abrasum, non cancellatum, non abolitum, nec aliqua sui parte viciatum, ratum habentes et acceptum, de uerbo ad uerbum presentibus insertum a(u)ctoritate presencium duximus confirmandum dupplicis sigilli nostri munimine roborando. Datum per manus discreti uiri Magistri Theodori Albensis Ecclesie Prepositi aule nostre Vice Cancellarij dilecti et fidelis nostri anno Domini M°CC° nonagesimo primo, septimo kalendas Septembris, Regni autem nostri anno secundo.
(Eredetie bőrhártyán, a vörös selyemzsinóron függött pecsét elveszett, a budai kir. kamarai levéltárban.)