(B)Ela Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Crouacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanieque Rex uniuersis presentes litteras inspecturis salutem in omnium saluatore. Excellencia Regia remedijs inuigilans subiectorum solet ea litterarum testimonio roborare, que legitime terminantur, ne hijs processu temporum in irritum reuocatis ueritati preiudicet falsitas, et iniquitas preualeat equitati. Proinde ad uniuersorum noticiam tenore presencium uolumus peruenire, quod cum post recessum Tartarorum pro reuocandis iuribus Castri indebite occupatis per totum Regnum nostrum diuersos iudices misissemus; inter ceteros Chak Comes de Gara ensifer noster dilectus noster et fidelis, sex generaciones de Comitatu Gara ad nostram presenciam euocauit, et terras earundem nomine terrarum Castri Castro restitui repetebat. Eedem autem generaciones ex aduerso responderunt, quod ille terre ipsorum (így) essent hereditarie, et quod quondam per Moys Comitem de Gara in nostra presencia racione Castri in iudicium ipse terre fuissent deducte, ac in presencia Stephani Bani tocius Sclauonie, cui in hac parte commiseramus vices nostras, quod ille terre ad eos iure hereditario pertineant, testibus ydoneis conprobassent; super quo eciam nobis curauerunt nostrum priuilegium exhibere. Verum quia per idem nostrum priuilegium constitit nobia, relacioni ipsarum sex generacionum ueritatem plenissime suffragari, liti finem imponere cupientes ipsas sex generaciones ab impeticione dicti Comitis Chak in hac parte duximus absoluendas. Sed cum in priuilegijs, que ipse sex generaciones presentarunt, solummodo trium generacionum nomina haberentur, specialiter inter alias terras generacionis Bracon eidem tanquam suas hereditarias presencium testimonio reliquimus quiete, pacifice et perpetuo possidendas, sicut dinoscuntur hactenus tennisse sine iuris preiudicio alieni. In cuius rei perpetuam firmitatem presentes litteras dari fecimus sigilli nostri duplicis munimine roboratas. Datum per manus Magistri Smaragdi Albensis Ecclesie Electi aule nostre Uicecancellarij dilecti et fidelis nostri anno Domini millesimo ducentesimo quinquagesimo sexto, nono kalendas Aprilis, Regni autem nostri anno vicesimo primo.

(Eredetie bőrhártyán, melyről a háromszinű vörös-fejér-zöld selyemzsinóron függött pecsét elveszett, a budai kir. kamarai levéltárban.)