027. IV. Béla a pápát értesiti, hogy közte és fia István közt a béke és egyetértés helyreállt. 1263.

Sanctissimo patri ac domino U(rbano) Diuina providencia Sacrosancte Romane Ecclesie Summo Pontifici, Bela Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, (Gallicie), Lodomerie (Cumanie) que Rex reuerenciam filialem et devota pedum oscula beatorum. Suscitata olim inter nos et karissimum filium nostrum Regem Stephanum discordia et materia questionis, ex qua in Regno nostro multa dispendia et discrimina timebantur, si durassent, provenire, venerabiles patres Strigoniensis et Colocensis Archiepiscopi ad sedandam huiusmodi discordiam interposuerunt cum efficacia partes suas, et tunc inter nos et ipsum filium nostrum de consensu et beneplacito utriusque partis grata et amicabilis composicio intervenit, quam de consilio et assensu Prelatorum, Comitum et Procerum nostrorum firmavimus hinc inde propriis iuramentis, et nostro, Prelatorum, Principum ac Baronum nostrorum sigillis fecimus roborari. Delato postmodum ad aures Vestre Sanctitatis huiusmodi discordie rumore, placuit Beatitudine Vestre ad nos et dictum nostrum filium religiosum virum, providum et discretum fratrem Velascum, Penitenciarium et Capellanum vestrum, transmittcre ad pacem inter nos et concordiam faciendam et pariter reformandam: qui tamquam vir providus et discretus et circumspectus monita pacis et exhortaciones quamplures nobis faciens, cum multa instancia postulavit, et nos inducere nitebatur, ut cuiuslibet dissensionis errore fugato et rancore, si quis esset inter nos, omnino deposito in pacem bonam et rectam, partibus communem et Sedi Apostolice acceptam deberemus nos et idem noster filius convenire: adiclens idem penitenciarius, quod nisi hoc faceremus, neglectis omnibus periculis et quibuscumque aliis contingentibus sinistris, que possent ei accidere hac de causa, nes ad hec per excommunicacionis in personas nostras et interdicti in terras nostras sentencias cohartaret. Ipso vero penitenciario ad hec multis racionibus et multa instancia insistente, ut pacem et concordiam huiusmodi faceremus, nos habito consilio Prelatorum et Procerum nostrorum, qui tunc temporis nobiscum aderant, sibi finale responsum dedimus in hunc modum: quod snfficiebat ei, si a nobis poterat optinere, et in nobis perficere et stabilire pacem, pro qua a Sede Apostolica ad nos fuerat destinatus. Melius enim erat firmare et certis penis vallare composicionem inter nos ordinatam de utriusque partis beneplacito et assensu, quam nos et filius noster volumus observare, et a qua non possumus sine reatu periurii et multo dispendio resilire; quam, ista interrupta, inchoare tractatus alterius nove pacis, que perfici forsitan nunquam posset: et posset contingere, quod occasionem et causam in nobis maioris discordie generaret. Adicientes etiam, quod nos et idem filius noster ordinavimus, et iuramento firmavimus eandem composicionem vestro conspectui presentare, et ut confirmaretur per Sedem Apostolicam, deberemus concorditer supplicare, sicut in litteris super ipsa composicione confectis plenius continetur. Tandem idem penitenciarius ad corroboracionem pacis et concordie procedens, et multis persuasionibus salutaribus nos inducens in presencia venerabilis patris Archiepiscopi Strigoniensis, aule nostre Cancellarii, et discretorum virorum Magistri Farcasii, Electi in prepositum Albensem, Vice-Caneellarii nostri, Magistri Mutimerii Prepositi de Scypis, Magistrorum Demetrii Borsiensis et Ladizlai Huntyensis Archidiaconorum in Ecclesia Strigoniensi, Magiatri Feliciani Custodis Albensis, fratris Marci Custodis Strigoniensis, fratris Antonii Gardiani de Lipha, fratris Pauli de Symigio, et fratris Alexii Ordinis Minorum, fratrum Marcelli, Petri et Theodori Lectoris Ordinis fratrum Predicatorum, et nobilium virorum Magistri Moys summi Camerarii karissimi filii nostri Bele Ducis, Comitis Symigieusis et Voroadiensis, Pbilippi Magistri Pincernarum nostrorum, Chak Magistri Dapiferorum domine Regine, Thome de Kerkou et Pouse Bacciniferorum nostrorum Comitum, Thome Comitis de Harasna, et Pobor Comitis Preconum, et aliorum quamplurium iuravimus in manus ipsius penitenciarii sacrosanctis evangeliis et ligno vivifice crucis corporaliter tactis, quod non molestabimus ipsum filium nostrum Regem Stephanum, nec Reginam iuniorem consortem suam, karissimam nurum nostram, nec homines suos, nec terras eorum, nec aliquem exercitum, vel expedicionem contra ipsos, vel contra terras eorum, vel sibi adherencium faciemus, vel a nostris fieri permittemus, et aliquas civitates aut castra, vel villas aut possessiones ipsorum aliquas non occupabimus, nec occupari a nostris permittemus; sed ea parte Regni nostri, possessionibus et reditibus, que pro nobis retinuerimus, sicut in ipsa composicione continetur, sumus et erimus contenti, quoad vixerimus, Domino concedente. Predictam eciam composicionem iuramentis nostris et supradicti filii nostri vallatam, ad beneplacitum et mandatum Beatitudinis Vestre, et Sedis Apostolice observabimus inviolabiliter bona fide et sine fraudo et dolo, et faciemus per nostros similiter observari. Et ut ostendamus probabiliter per effectum, quod ea, que in manibus dicti penitenciarii iuravimus, observabimus, et nunquam contraveniemus, submisimus et submittimus nos libenti animo et spontanea voluntate eidem penitenciario in hoc facto, videlicet ut ipse sentenciam excommunicacionis et suspensiouis in nos et nostros, et interdicti in terras et capellas noatras, prout sibi videbitur, promulget: quibus sentenciis involvi et ligari volumus nos et nostros, si presumpserimus pacem et concordiam iam factam perturbare, vel contra iuramentum nostrum venire, vel composicionem infringere, vel ipsam in aliquo violare. In cujus rei testimonium presentes litteras nostro sigillo duplici, et Archiepiscopi Strigoniensis, et aliorum Baronum et fidelium nostrorum inscriptorum sigillis fecimus communiri. Datum aput Lypcha, anno Domini millesimo ducentisimo sexagesimo tercio, tercio Nonas Augusti.

(Az eredeti után Theiner id. m. I. k. 244. l.)