053. A bakonybéli apát s a veszprémi és győri várjobbágyok közti peres ügy. 1238 körül.

Omnibus Christi fidelibus, presentibus, et posteris presencium inspecturis. Nos Comes Dionisius, et magister tauarnicorum Regine Hungarie, et Nicholaus Come de Chengd, Lucas Comes Huntiensis, et Nicholaus uice Curie Regis judex significamus, quod populi castri Vesprimiensis, et populi castri Jauriensis una cum iobagionibus castrorum eorundem requirebant coram nobis quandam terram nomine Scezu X aratrorum de Abbate Beati Mauricii de Bely, contra quos dictus Abbas terram nominatam Ecclesie supradicte priuilegio Sancti Ladizlay Regis circumquaque metis assignatis asseruit confirmatam, et quod vocibus protulerat priuilegio beatissimi Regis Ladizlay comprobavit. Licet causa parcium aduersarum, quamdiu coram Rege Bela tercio, et aliis suis iudicibus, et coram nobis fuisset ventilata, tandem in litteris domini nostri Regis Bele, et in litteris trium iudicum a Rege constitutorum, videlicet Chacv Comitis Supruniensis, et Haholth Comitis de Ferreo Castro, Luca Comite Musuniensi Ecclesie sepedicte terram Scezu diu nominatam perspeximus perpetuo restitutam; nos quidem recto tramite iudicum procendentes iuxta tenorem preenarratarum litterarum eidem Ecclesie decreuimus perpetuo statuendam, mediante prestaldo cause magistro Stephano Canonico Albense. Poenam insuper adiecimus, ut si qua parcium a predicta sentencia resilire 92presumpserit; ipso facto columpniator habeatur. Vt autem presens pagina vigore perpetuo fulicatur, sigillorum nostrorum munimine studuimus roborandam.

(Az eredeti után. Czech.)