002. V. István király Epel helységet az esztergomi káptalannak adományozván, az onnan elköltözni kivánó szöllőmívelő népektől az ez iránti engedelmet megtagadja. 1270.

Nos Stephanus Dei gracia Rex Hungarie damus pro memoria, quod cum nos uillam nostram nomine Epel, cum condicionarijs nostris, qui nobis et progenitoribus nostris annuatam vina dare consueuerant, cum eisdem condicionariis, exceptis tribus mansionibus, Borke videlicet et duobus fratribus suis, quos ante donacionem huiusmodi, fidelibus nostris Capitulo Strigoniensi factam, exemeramus, nostrum eis super hoc priuilegium concedendo, ipsi Strigoniensi Capitulo pro remedio anime clare memorie domini B. Regis gloriosissimi, genitoris nostri, de perpetuum dedissemus; tandem condicionarii predicti ad nos accedentes, nobis supplicarunt et fecerunt instancius supplicari, ut ex quo ipsam uillam dicto Capitulo dederamus, saltim eisdem condicionariis de ipsa uilla recedendi liberam licentiam concedere dignaremur. Nos ergo attendentes, quod ijdem condicionarij de dicta uilla Epel erant eidem terre ad dandum inclytis Regibus Vngarie annuatim certam vini quantitem astricti et in perpetuum deputati; eis huiusmodi licenciam de ipsa terre recedendi, exceptis predictis tribus mansionibus, duximus penitus denegandam; sed circa predictam Strigoniensem Ecclesiam in beneficijs eidem 6exhibendis crescere cupientes, ac nostram munificenciam interpretacione largissima decorare; predictos condicionarios de ipsa uilla Epel, sicut eandem villam predicto dedimus Capitulo, ita eosdem condicionarios cum eisdem seruiciis et oneribes, quibes antea Regibus Hungarie, nostris progenitoribus, seruiebant, concedendos irreuocabiliter duximus et donandos; non obstantibus litteris nostris, se quas forsitam eisdem condicionariis concessissemus super ipsorum exempcione, uel nos concedere contingeret in futurum. Et nos super hoc ipsi Capitulo nostrum priuilegium concederimus; cum ab eodem fuerimus requisiti. Datum in Insula Helunba die sabbati post festum Jacobi Apostoli, anno Domini MşCCşLXXş

(Az eredeti után Knauz Nándor, Magyar Sion III. köt. 60. l.)