Andreas Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Ladomerie, Cumanie, Bulgarieque Rex omnibus Christi fidelibus salutem in Domino sempiternam. Ad vniuersorum noticiam, tam presencium, quam futurorum harum serie volumus peruenire; quod discreti viri, Thomas videlicet Prepositus, totumque Capitulum Ecclesie Strigoniensis ad nostre Celsitudinis accedentes presenciam, exhibuerunt nobis priuilegium ipsorum, super facto telonij, seu tributi Strigoniensis confectum, et quod propter presentem discordiam, in qua Regnunt Hungarie per factum infidelium Baronum inuoluitur, in fluctuacionibusque eiusdem Regni diuersis turbacianibus Ecclesie percellentur, et propter hoc si non impossibile; tamen difficile sit huiusmodi instrumenta, seu priuilegia ad frequentes questiones, que aduersus Ecclesiam mouentur, tute et sine periculo exbiberi; pro eo ijdem Prepositus et Capitulum nobis humiliter suplicarunt, petentenque a nobis cum instancia, ut id, quod de benignitate Regia processit, et priuilegialibus litteris cenfirmatum extitit, de eadem nostra benignitate Regia, ad cautelam maiorem et Ecclesie statum tuciorem, illud idem priuilegium dignaremur duplicare. Cuius quidem priuilegij tenor talis est:
Andreas D. gr. Hungarie stb. Rex stb. (következik III. Endre királynak 1290-i vámprivilegiuma, mint Fejérnél Cod. Dipl. VI. k. 1, r. 344. l.; ki azonban azt hibásan az 1295. évre teszi.)
Nos itaque ad instanciam et peticionem legitimam et condignam virorum discretorum nostrorum fidelium et predilectorum, Thome videlicet Prepositi et Capituli prefatorum, fauorabiliter inclinati; ipsum priuilegium non abrasum; non cancellatum, nec abolitum, nec uiciatum, nec in aliqua sui parte diminutum, de uerbo ad uerbum rescribi faciendo 371fecimus presentibus duplicari, nostrique sigilli duplicis munimine presens scriptum communiri. Datum per manus Magistri Stephani Archidiaconi Albensis Transiluanie, aule nostre Vice-Cancellarij, dilecti et fidelis nostri, anno Domini M°CCC°, sexto ydus Septembris, Regni autem nostri anno vndecimo.
(Az eredeti után Knauz Nándor Magyar Sion III. köt. 952. l.)