297. Boleszló krakói és szandomiri lengyel herczeg, s neje Kunegunda, IV. Béla magyar királynak leánya, a krakói egyháznak birtoka iránt intézkednek. 1265.

In nomine Domini Amen. Quoniam, ut ait auctoritas, omnes moriuntur, et quasi aque dilabuntur, ne mortalium gesta celebri et perpetua memoria semper digna temporum decursu queant in dubium adduci, et eorundem mutabilitate ambiguitatis discrimen imposterum aliquatenus possini pati; opere precium est ea, que huiusmodi sunt, instrumentis et expressione testium perhennari. Hinc est, quod nos Bolezlaus Dei gracia Cracouiensis et Sandomiriensis Dux, per oppositum nos gerere uolentes Bolezlao quondam Polonorum Regi, reo mortis et sanguinis preclari Christi martyris et Pontificis Stanizlaj; et anima ducentes, quomodo in suis miraculis et dictis sanctis miris virtutum prodigijs dignatus est eundem mirificare plus quam admirabiliter sanctum suum; et ideo cupientes ipsum honorare in terris, quem Deus glorificauit in celis, pro remedio felicis anime patris nostri clare memorie Cracouie et Sandomirie Ducis Leztconis, et incolumitate generose nostre genitricis Ducisse Grunizlaue, et nostra, et ingenue consortis nostre Cungundis precordialis filie Regis Incliti Hungarorum, intuitu beneficiorum et seruiciorum, que nobis venerabilis in Christo pater dominus Prandota Episcopus et Capitulum Ecclesie Cracouiensis impenderunt, et sunt in futurum auctore Domino prestituri, omnes uillas Capituli Cracouiensis Ecclesie, cui memoratus sanctus, dum adhuc ipse uita potiretur presenti, presedit in eadem Pontificali officio digne functus, interuentu venerabilis sponse Christi, germane nostre sororis, uidelicet Salomee quondam Galacie Regine plena in perpetuum gaudere concedimus libertate. Id ex nostra deuocione racionis arbitrio decernentes, ut omnes liberi homines Capituli supradicti, predictarum coloni et inhabitatores uillarum, eam libertatem habeant, que ascripticijs Sacre Cracouiensis Sedis indulta esse dinoscitur ab antiquo, et per nos eciam postmodum roborata. Qui utpote liberi homines Capituli supradicti a nostro, et nostrorum posterorum, et Palatinorum, et Castellanorum, et quorumlibet judicum alioram presencium et futurorum judicijs penitus in perpetuum sunt immunes, et prorsus liberi a strosa, et stan, et pouoz, et alijs seruitutibus et solucionibus ordinarijs et extraordinarijs, quocunque eedem nomine censeantur, preuod militari excepto. Quos volumus dominorum suorum dumtaxat utilitatibus et seruicijs perpetuo mancipari. Adicientes, quod si quis hanc donacionem et concessionem nostram uoluerit infirmare, uel ei ausu temerario contraire, indignacionem Omnipotentis Dei, et Beati eius martiris Stanizlay, et nostram, cum excommunicacionis nostre sentencia nouerit se incursurum. Datura in Cracouia per manum fratris Bartholomei Ordinis Minorum, mediatoris inter nos ex una parte, et Capitulum Cracouiense ex altera parte; anno ab Incarnacione Domini M. CC. quinquagesimo quinto, Indiccione XIII., XV. kalendas Junij; et postmodum confirmatum et publicatum in colloquio habito apud Bansouam eodem anno Domini nonis Septembris. Presentibus his testibus, quorum nomina sunt hec: Venerabiles patres Fulco Dei gracia Gneznensis Archiepiscopus, Prandota Cracouiensis Episcopus, frater Albertus Ordinis Minorum, Dominus de Zauichost, Adam Castellanus Cracouiensis, Sengneus Palatinus Sandomirie, Sulco Castellanus de Lublin, Bronisius Castellanus de Beych, Nicholaus Judex Cracouiensis, Petrus Judex Sandomirie, Smil Pincerna Cracouiensis, Sulco Subagazo Cracouiensis, Albertus Subagazo Sandomiriensis, Petrus Subuenator Sandomiriensis, Char Camerarius domini Archiepiscopi, Petrus Dapifer domini Episcopi Cracouie, et alij quamplurimi. Ad robur autem omnium premissorum presens scriptum nostro sigillo, venerabiliumque patrum supradictorum F. Archiepiscopi, et P. Cracouiensis Episcopi sigillis duximus muniendum.

(Eredetie bőrhártyán, melyen három pecsét vörös-sárga zsinóron fügött, de a középső már elveszett, a krakói káptalan levéltárában.)