231. A zalavári konventnek bizonyságlevele, hogy Zele, Lona comesnek fia bizonyos földbirtokot Hahold mesternek eladott. 1251.

Blasius miseracione Diuina Abbas Zaladiensis totusque eiusdem loci Conuentus vniuersis presens scriptum inspecturis oraciones in Domino. Ad wniuersorum noticiam tenore presencium uolumus peruenire, quod constitutis in nostra presencia Zele filio Comitis Lona ab una parte, Magistro Hoholdo filio Hoholdi ab altera, idem Scele confessus est, quod terram suam empticiam, contiguam eiusdem terre Bogata vocate, quam pater Scele a filijs Mikus, Martino, Buck, Laurencio, Olup et Mykou uidelicet, nec non filio Alexandri Pousa noraine, precio compararat; prout in priuilegio Andree Dei gracia Regis Hungarie plenius continetur, Magistro Hoholdo predicto pro quadraginta marcis vendidisse (így), perpetuo et irreuocabiliter possidendam. Cuius terre mete, prout in dicto priuilegio Andree Regis continetur, hoc ordine distinguntur. Prima uidelicet meta incipit a parte orientis, et uadit ad partem meridionalem, et ibi ponit metam primam; inde regreditur ad nouam curiam, et ibi commetatur cum eadem; dehinc regreditur et uergit per metas signatas in arboribus, et peruenit ad fluuium Kanisa, et transuadit illud; hinc dirigitur ad insulam quandam, in qua particulam quandam sorciuntur cruciferi, relicum uero Magister Hoholdus possidebit; deinde transit eandem insulam ad partem occidentalem ponens eundem fiuuium pro meta, ita ut ipse fluuius succedat in possessionem Hoholdi memorati, terra uero ultra ipsum fluuium est Barnabe fratris Pydur; et ita uadens ad partem septemtrionalem finit, metam priorem contingens per reduccionem. Nos igitur ad peticionem parcium ad ea, que in nostra sunt acta presencia, ne lapsu temporis in irritum possint retractari, litteras nostras sigilli nostri concessimus munimine roboratas, anno gracie Mş CCş quinquagesimo primo. Gerardo Decano, Laurencio Custode, Benedicto Curiali Comite nostro, et alijs jobagionibus Lodomerio, Colomano, Tenkus et Fytok existentibus.

(Eredetie bőrhártyán, a két sárga-barna selyemzsinóron függött pecsét elveszett, a budai kir. kamarai levéltárban.)