110. IV. Béla király Stepkót, Róbertnek fiát, Uszticsernőczi birtokában megerősíti. 1244.

Bela Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie Cumanieque Rex vniuersis Christi fidelibus presencium noticiam habituris salutem in eo, qui Regibus dat salutem. Ex debito suscepti regiminis tenemur, vt quemadmodum legis author sumus a Domino super suam familiam constituti; sic eiusdem legis conseruator simus benignus ac eciam circumspectus. Nam cum nostri fideles sub nostro regimine juris beneficio sustentantur, ex hoc solium nostre Celsitudinis nitorem suscipit et vigorem. Proinde ad vniuersorum presencium et posterorum noticiam harum serie volumus peruenire; quod accedens ad nostram presenciam fidelis noster Stepheo filius Roberti super quadam terra sua nomine Wsticherneuch, quam empcionis jure se possidere dicebat, pecijt a nobis caucionis perpetue munimentum. Ceterum volentes de circumstancijs eiusdem terre certiorari, dilec tum et fidelem nostrum Nicolaum Prepositum Agriensem ad inspiciendas metas eiusdem terre transmisimus, et ad inquirendum diligenter, quo jure terra eadem ad ipsam pertinere noscatur. Qui ad maiorem cautelam petitos a fidelibus nostris 171Dyonisio Bano et Duce tocius Sclauonie quendam hominem fidedignum nomine Lodvey de genere Agha Comitis, et a Capitulo Zagrabiensi quendam Canonicum nomine Gregorium in testimonium duxit secum, cum quibus pariter procedens, cognita plenius veritate tam a vicinis et commetaneis, quam ab alijs earundem parcium nobilibus, nec non ab ipsis venditoribus eiusdem terre, quorum fuit hereditaria, ipsam dicti Stepheonis esse empticiam affirmans, metas eiusdem, et omnes circumstancias, et omnia nomina venditorum; videlicet Martun et Martunus et Pouse filiorum Dragos de Blina nobilium seruiencium: nostrorum, qui viginti octo marcas, quibus eandem terram sibi vendiderant, se plene recepisse sunt confessi, suis nobis litteris destinauit, quod et viua voce postmodum roborauit. Cuius mete hoc ordine distinguntur: Prima meta incipit a littore fluuij Saue ex oriente ab arbore pomi, circa quam est meta terrea, vbi eciam quidam riuulus Chernech nomine cadit in fluuium predictum; contra cursum cuius proceditur per metas terreas et arbores crucis forma signatas vsque ad alium riuum, qui nominatur Lyztouch per metas terreas et arbores crucis forma notatas; deinde peruenitur ad viam, que transit riuulum; per quam viam exitur de riuo, et proceditur per eam ad metam terream et inde per arbores signatas cruce procedit per nemus paludosum, in fine cuius est meta terrea; deinde per arbores cruce notatas et metas terreas venit ad antiquam viam, per quam ad viam nouellam, vsque quam viam a sinistris fuerunt commetanei Blinenses, quando dictus Prepositus has metas inspexit; sed quia terram Blinensium dedimus postmodum hospitibus de Stytich, iidem hospites commetanei sunt effecti; pestmodum eciam a sinistris commetanei sunt monachi de Toplica; per quam viam nouellam per metas terreas antiquas et nouas uenitur ad metam terre eiusdem Stephconis, non huius terre sed alterius, quam possidet ab antiquo per cuius terre metas venitur iterum vsque fluuium Saua; et inde transit ad fossatum Prenlaka, et per aquam Stepchina redit in Sauam, per quem reuertitur ad primam metam, et ibi terminatur. Nos igitur iusto petentis desiderio fauorem bencuolum adhibentes, terram eandem presente Damaso villico de Stytich vicino et commetaneo, et non contradicente, sepedicto Stephconi et suis heredibus heredumque 172successoribus, presentibus Regie authoritatis litteris confirmanimus eam, in perpetuam huius rei memoriam; ne videlicet idem Stephco vel sua posteritas temporum curriculo super eadem terra per quempiam valeat indebite molestari, dupplicis sigilli nostri munimine jure perpetuo roborando. Datum apud Sabia anno Dominice Incarnacionis millessimo ducentesimo quadragesimo quarto, VII. Idus Nouembris, Regni autem nostri anno decimo.

(Nagy Lajos királynak 1359-ki „XIV. kalendas Aprilis” kelt megerősítő okmányából, melyet I. Lipót 1699. Bécsben márczius 14-én ujból megerősített; a Liber Regius XXVI. köt. Ezen okmány részét már a jelen Okmánygyűjtemény első folyamában közöltem II. köt. 92. sz. a.)