Multas inclinationes et magnas preces domino, et gloriosissimo, et concathedrali Apostolicae Sedis, patri totius Christianitatis, et domino meo, Innocentio tertio Papae, Archiepiscopus Basilius, de minoribus et humillimis totius Bulgariae et Blaciae, vestram perfectam benedictionem. Adoro clementissimum Deum, et Beatissimam Dei Genitricem, ut sanam et gaudentem Vestram Sanctitatem meum inveniat scriptum, et, quod mea anima desideravit per octavum decimum annum, ecce hodie dedit nobis Deus, et sancta tua oratio, benedicti onem Sedis Beati Apostoli Petri et tuae Sanctitatis. Noscat Sanctitas tua, qualiter ego, conversatus sum tuam quaerens benedictionem. Mota est per mensem Julii quarta die, sex millesimo septingentesimo undecimo, Indictione sexta, mea humilitas ad Sanctum et Gloriosissimum patrem nostrum, Innocentium Papam Romanum, et fui dies triginta in Dyrrachio juxta mare. Et cum vellera introire navim gratia transfretandi, tunc retinuerunt me Graeci, et non dimiserunt transire, sed tenuerunt me apud Dyrrachium per octo dies, et multa mea deprecatione erga Deum et Beatissimum principem Apostolorum Petrum, per sanctas tuas orationes, dimiserunt me Latini; nam consilium acceperant projiciendi me in mare, sed eripuit me Dominus, tuaque sancta oratio. Exiens autem de civitate, reversus sum in villa nuncupata Cavatochori, et ibi dies quindecim permansi, et inde misi duos bonos homines meos Romam Sanctitati tuae; et utrum transierunt nec ne? novit Deus; sed litterae mihi ex parte domini mei Imperatoris venerunt, domini Joannis, dicentes mihi: Revertere cito, quia hic pervenit Cardinalis a domino Papa. Legens ego litteras Imperatoris, et videns quoniam me vocabat, reversus sum, et perveni Drinaum per mensem Septembrem, et inveni virum sanctum, justum et rectum, a tua Sanctitate directum; nomen ejus, Joannes Capellanus, et dedit mihi omnes litteras ex parte Vestrae Sanctitatis, et perlectae mihi fuerunt. Unde valde anima mea est laetata, et manus meas ad coelum extendens, gratias Deo egi, quia visitavit Dominus plebem suam, et, Pater noster Beatus Papa, quaerens ovem, quae perierat, ut et eam reducat in sancto ovili. Et sicuti continebatur in litteris Vestrae Sanctitatis, sic dominus Joannes Capellanus fecit, secundum edictum magnae Vestrae Sanctitatis, vestram mihi dedit benedictionem, et largiens pallium ad plenitudinem Pontificalis officii, mense Septembris, octava die, in festo Nativitatis Sanctissimae nostrae Dei Genitricis. Et ego cum multa devotionis humilitate recepto pallio, exhibui fidelitatis obedientiam, praesentibus Episcopis, qui scribunt Sanctitati Vestrae, et Principe nostro, et multis aliis in Ecclesia assistentibus. Et iterum, Pater Sancte, Vestram rogo Sanctitatem, ut dispenses, et adimpleas ordinem ecclesiasticum, et qualiter debeam regere ovile, quod mihi est comissum a Deo et Sanctitate tua. Sanctum chrisma non habemus, imo a Graecis receperamus: sed de caetero nos tanquam et vos Graeci exosos habent. Et sciatis, domine mi, quoniam haec omnia in Sanctitate tua remanserunt, quod debeat in omnibus dispensare, et de sancto chrismate nos doceas, qualiter gentem baptizare debeamus, et ne remaneat gens absque chrismate sancto, et erit peccatum. Sed in omnibus nos filios tuos, perditos et pereuntes, moneas, et mittas mihi, Pater bone, pallia ad opus duorum Metropolitanorum Priosthlavae et Belebusdii; et quicquid aliud noverit Vestra Sanctitas, quae sit ad opus mei Pontificalis officii plenitudinem, mihi illud Vestra dirigat Sanctitas.

(Migne u. o. II. köt. 288. 1.; Theiner u. o. 28. l.)