028. Zvoinimir horvát-dalmátiai király a spalatoi szent benedeki apáczazárdát megadományozza Pustizza nevű földdel 1084.

In Christi nomine. Ego Svinimir nutu Dei Chroatorum et Dalmatinorum Rex; nobis Divina clementia concedente in Regali solio inviolabilis residentibus, undique uterque sexus militum, videlicet utriusque vitae, laicorum, servorum, et ancillarum nostrarum efiluens pro rebus sibi opportunis curiam, ac causis sibi necessariis perquirens semper astabat. Inter quos quaedam sanctimonialium, mater Maria videlicet Coenobii Sancti Benedicti in solemnitate consecrationis Ecclesiae nostrae - - - - Sanctae Mariae vocabulo; auxilium, imo subsidium memorati Coenobii a nobis requirens, et Regali throno cum suis quibusdam sororibus coram nobis astitit. Unde consultu omnium servorum Dei, et nobilium nostrorum, qui supradictae solemnitatis advenerant propensione, et voluntate praefatae Abbatissae, et quia locus territorii eidem Monasterio contiguum videbatur, nostra Regali potestate, quod Pustiza nominatur, perpetuo jure possidendum sibi inviolabiliter concessimus in Lazani.

Actum est hoc in villa Regali, quo in loco jam dicta Ecclesia Sanctae Mariae sita videtur, his coram testibus: In primis coram Laurentio Venerabili Archiepiscopo, Petro Chratensi Episcopo, Stephano Jadrensi Episcopo, Johanne Traguriensi Episcopo, Johanne Sancti Bartholomaei Abbate, Petro Belgradensi Abbate, Dominico Tepsi, Isirna Tenenstico, Viseno Politico, Isti ad nostram et confirmatione, et innumerabili multitudine ibidem astante sufliciat. Jacobum vero Ducem Marianorum ex parte nostra Legatum, et introductorem Abbatissae fieri in memoratis terris permisimus. Si quis vero Regum, vel Principum, Jupanorum parvae, sive magnae personae, huic nostrae donationi contravenire temptaverit, trinum et unum Dominum habeat iratum, et 318 Sanctorum Patrum consequatur maledictionem. Et molendinum quae est intra ipsorum similiter.

Ego Theodorus Presbyter et Ecclesiae Sancti Domnii, et ejusdem Regis Cancellarius scripsi, et sum testis ibidem.

(Farlati, Illyricum Sacrum, III. köt. 155 l.)