Nicolaus Episcopus seruus seruorum Dei carissimo in Christo filio nostro C(arolo) Regi Sicilie Illustri salutem et Apostolicam benedictionem. In virtutem et decorem catholice fidei constitute censentur a Domino persone potentia predite, ac illustri prosapia prepollentes, que dum illam fulciunt, et se operosos exhibent in illius dilatione ministros, fama crescunt et meritis: sicque ipsis deperit et ponitur in eorum gloria macula, cum eadem fides vim patitur, vel infidelium morsibus lacescitur. Hoc quidem ministerium Apostolice servitutis etc. (mint fönnebb 115. sz. a.). Licet autem nos et fratres eosdem ad ea, que ipsius Regis incrementa respiciant, vehementer inducat matrimonialis inter ipsum et carissimam in Christo filiam nostram ... Reginam Ungarie Illustrem, natam tuam, subsecuta coniunctio: et ipsum Regem, dum tamen a predictis innoxium representet nostris obtutibus cariorem, et ex hoc magis suis compatiendo casibus ruinam suam sentiamus inviti: in predictis tamen contra Deum, salutem suam, fidem eandem et ecclesiasticam libertatem sibi nec favere possumus, nec deferre, quando potius in eo zelamur ardentius: ne, quod absit, in protervitate sua remanens Rex incautus de orthodoxa consorte generet pater devios filios patrissantes, et felix mater ex genere filios sibi dissimiles sentiat infelices. Te igitur eiusdem fidei fervidum zelatorem tanti boni participem esse volentes ac sperantes, quod predictus Rex Ungarie tuis preclaris studiis ad viam salutis facilius reducatur, Serenitatem Regiam rogamus et hortamur attente, quatenus pericula, que possent ex premissis emergere, diligenter attendens, nec minus compatiens Regi et Regno predictis, ad Regem predictum litteras et nuntios propter hoc dirigas, eum Regalibus inductionibus inducendo, quod dicto Legato, immo nobis in ipso potius acquiescat. Et ut idem Rex fervorem devotionis, quo Deum patrem, fidem catholicam veluti eius cultor et altleta precipuus inter alios orbis terre Catholicos Principes revereris, clare percipiat et sentiat apertius, quibus in talibus utinam non erroribus a Christi fidelibus substentetur, prenuncies eidem, quod si, quod absit, sic inobediens remaneret, nedum quod non posset de tuo favore confidere, verum etiam ad resistendum contra ipsum cum aliis Catholicis mundi Principibus, pro fidei predicte ac libertatis ecclesiastice observatione, te christiane religionis debitum cohartaret, cum non sit deferendum homini contra Deum. Premissa, fili carissime, sicut de tua clara devotione confidimus, eorum qualitate pensata, taliter impleturus, quod per hoc Deo patri et nobis digne complaceas, et preter Divine retributionis premium, humane laudis preconium merearis. Datum Rome apud Sanctum Petrum V. Idus Decembris. (Pontificatus nostri) anno secundo.

In e. m. carissimo in Christo filio R. Regni Romanorum.

(III. Miklós pápa Regestáiból. Theiner id. m. I. k. 345. l.)