107. IV. László király megerősíti azon adományt, melyet Ljudaföld nevű három ekényi földről Hypolit gróf fiainak 1273. tett. 1279.

Ladizlaus Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque Rex omnibus Christi fidelibus presentem paginam inspecturis salutem in Domino sempiternam, Ad vniuersorum noticiam harum serie volumus peeruenire, quod cum anno Domini millesimo ducentesimo septuagesimo nono nobis in etate legitima constitutis circa festum Sancti Jacobi Apostoli cum vniuersis Prelatis Ecclesiarum, Barronibus, Nobilibus Regni nostri et Cumanis omnibus congregacionem generalem fecissemus celebrari, et omnia priuilegia seu instrumenta super possessionibus quibuscunque per nos in etate tenera constitutis collatis nobis iussissemus exhiberi, Nicolaus, Vgra, Valentinus Comites, et Magister Ipolitus, filii Comitis Ipoliti de Ilie, dilecti et fideles nostri ad nostram accedentes presenciam, exhibuerunt nobis privilegium nostrum super collacione terre Liudefolde vocate, per nos eis facta, petentes a nobis cum instancia, ut nos ipsam collacionem ratam habere et dictum priuilegium nostrum innovare, ratificare et nostro secundario priuilegio liberalitate Regia dignaremur confirmare. Cuius quidem tenor talis est:

Ladizlaus D. g. Hung. etc. Rex etc. (mint fenebb 19. l. 7. sz. a.)

Nos itaque, cui ex officio susscepti regiminis incumbit metiri merita singulorum, attendentesque ipsorum Nycolai, Vgra et Valentini Comitum, ac magistri Ipoliti, dilecti et familiaris clerici nostri grata obsequia et meritoria seruicia, quibus coram nostre Maiestatis oculis studuerunt multipliciter complacere, que presentibus longum esset per singula enarrare, quedam tamem de ipsorum seruicijs specialiter exprimamus. Cum ijdem Nicolaus, Ugra et Walentinus in exercitu nostro, quem contra Regem habuimus Boemorum, in quo idem Rex extitit miserabiliter interemptus, strenuis actibus ut ueri milites non sine sui cruoris effusione se fortune casibus submittendo, seruicia laudabilia impenderunt. Considerantes namque ipsum priuilegium nostrum non abrasum, non cancellatum, non interiectum, (nec) in aliqua sui parte uiciatum, ymo iuste et legitime optentum, idem de uerbo ad uerbum presentibus inseri facientes, et collacionem eis rite et legitime factam, ex certa sciencia approbantes ratificantes et innouantes, auctoritate presencium confirmamus diplicis sigilli nostri munimine roborando. Datum per manus discreti viri magistri Nycolay, aule nostre Vide-Cancellarii, dilecti et fidelis nostri, anno Domini millesimo ducentesimo septuagesimo nono, Regni autem nostri anno septimo.

(Az eredeti után készült hasonmásból.)